‘Als we er samen voor gaan, geeft dat energie en werkplezier’

Op de zaterdagen en zondagen tussen 9 en 17 uur werken organisaties in de acute zorg nauw samen in het ZCC Midden-Nederland om de juiste zorg op de juiste plek te realiseren. Ook het teamgevoel dat organisatie-overstijgend ontstaat, noemen de zorgprofessionals als meerwaarde. ‘Als ik het gevoel heb dat we er samen voor gaan, geeft dat energie en plezier.’

Het is niet zo dat hij elke week een zorgbemiddelaar van het ZCC aan de lijn heeft: “Dat is logisch”, zegt Tim Schurink, medisch hulpverlener ambulancezorg bij de RAVU. “Bij de meeste patiënten is het voor ons een helder verhaal. Ze kunnen óf thuisblijven óf wij brengen ze naar het ziekenhuis. Maar soms tref je iemand die niet thuis kan blijven, maar ook niet op zijn plek is in het ziekenhuis. In die gevallen ben ik altijd blij met het ZCC.”

Casus 99-jarige
Een casus die Tim zich nog goed herinnert, is die van een 99-jarige man. “Zijn dochter kwam langs en trof hem op de grond aan, waarop ze 112 belde. Wij kwamen ter plaatse en stelden vast dat de man geen lichamelijk letsel had. Wel was hij wat verward, maar dat kon ook komen doordat hij de hele nacht op de grond had gelegen. Dat dit gebeurd was, wist hij zelf niet, volgens hem was er niets aan de hand.”

Zorg maar geen ziekenhuis
De dochter vertelde dat vader zich tot voor kort goed zelfstandig wist te redden. Hij liep met zijn rollator door het huis, warmde zijn maaltijden op en nam trouw zijn medicatie. Alleen douchen ging niet zo handig, maar de thuiszorg die daarvoor was ingeschakeld had hij weggestuurd. De laatste tijd ging hij achteruit en was hij wat meer verward. Tim: “Ik besloot de huisartsenspoedpost te bellen voor overleg. We kwamen tot de conclusie dat er geen duidelijke afwijkingen waren bij het onderzoek. Daarom was er geen indicatie voor een ziekenhuisopname, maar thuis was er wel meer zorg nodig. De huisarts kon daar niet echt iets in betekenen en thuiszorg liet de patiënt niet binnen.”

Ongelabeld bed
Tim: “Ik was blij dat ik op dat moment de zorgbemiddelaars van het ZCC kon bellen over dit zorgprobleem. Zorgbemiddelaar Gerrita Haveman: “Op dat moment waren er in de regio helaas geen geschikte tijdelijk-verblijf-plekken beschikbaar. Wel wist ik dat een organisatie in een gemeente in Gelderland nog ruimte had. Zij leveren zowel ‘ELV-hoog’ als ‘crisis-somatiek’ en na mijn uitleg over de casus kon de patiënt komen voor een zogenaamd ongelabeld bed. Dit betekent dat zij de patiënt ontvangen en zelf kijken wat passend is. Indien nodig vragen zij zelf WLZ aan. Heel fijn!”

Tijdelijke plek
Met het goede nieuws belde Gerrita de dochter, die in eerste instantie minder positief reageerde. Zij drong erop aan haar vader toch naar het ziekenhuis te brengen, omdat dit veel dichterbij was. “Ik heb nogmaals aan Tim gevraagd of er echt geen indicatie voor het ziekenhuis was. Vervolgens heb ik de dochter uitgelegd dat de plek in onze buurregio in eerste instantie voor twee weken was. Op het moment dat we weten wat er nodig is, kunnen we verder zoeken naar een passende plek in de eigen regio. Daarop stemde ze toch in en werd haar vader naar de betreffende plek gebracht. Na tien dagen in het verpleeghuis overleed hij. In de laatste dagen van zijn leven werd hij liefdevol verzorgd. De familie was achteraf heel tevreden. Ze zagen hoe warm de zorg was die vader kreeg en zelf mochten zij elk moment langskomen.”

Beste oplossing
Tim en Gerrita zijn het erover eens dat voor deze patiënt de best haalbare oplossing is gevonden. Tim: “Als we deze man naar het ziekenhuis hadden gebracht, was hij de mallemolen van onderzoeken ingegaan. De kans is groot dat hij nog veel verwarder was geworden. Het ziekenhuis is vooral op de medische, lichamelijke zorg gericht, dat is toch killer. Mocht hij na onderzoek toch uitgeplaatst worden, dan waren er alsnog een ambulance en een transferverpleegkundige aan te pas gekomen. Het is steeds weer afwegen wat passend is.” “Het is prettig om daar samen over te kunnen sparren”, zegt Gerrita. “Wij hebben nu aan een aantal casussen samengewerkt en het geeft mij energie en werkplezier om op die manier samen voor de beste oplossing te gaan.”

Multidisciplinaire casuïstiekavonden
Tim bezoekt geregeld de multidisciplinaire casuïstiekavonden die het ZCC organiseert. “Ik vind het leuk en waardevol om met collega’s van verschillende disciplines casussen te bespreken. Zo leer je ieders perspectief kennen en krijg je nieuwe inzichten. Ik denk dat veel van mijn collega’s het ZCC nog niet goed weten te vinden. Gerrita: “Samen met Tim, een verpleegkundig meldkamer centralist en een coördinerend arts ZCC hebben we een plan bedacht om de mogelijkheden van de ZCC-zorgbemiddeling de komende periode onder de aandacht te brengen bij de collega’s van de ambulancezorg.”